27 Mart 2012 Salı

Yeniden...



Kaçıncı yüzyıldı bilmem, birlikte doğmuştuk.
Bir savaş zamanıydı ilk elele tutuşmamız.
Son dördün vaktiydi hatırlıyorum, ilk kez evlendik.
Güneşte susadık, ayışığında öpüştük.
Varoluşumuzun ispatıydı herbir dokunuşumuz.
Çocuklarımız doğdu kara parçalarında,
Vaktiyle hepsini tek tek yitirdik.
Defalarca öldük birlikte, defalarca dirildik.
Şimdi taptaze bir kan damarlarımızda
Kimbilir kaç dekatlık olacak bu ömrümüz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder